Yara (onze dochter van 15) is een nuchtere idealist, net als ik. Dat zij graag wil meedoen met de schoolstaking Youth for climate op 7 februari a.s. op het Malieveld in Den Haag verbaast me daarom niets. En hoewel wij als ouders geen voorstander zijn van spijbelen, zijn wij wèl voorstanders van gaan staan voor wat je belangrijk vindt èn daarin ook actie nemen.
Vriendinnen van Yara mogen van hun ouders ook mee doen, tenminste…. als school akkoord gaat. Met een groepje vriendinnen en een rugzak vol argumenten ging Yara naar de afdelingsleider om het standpunt van de school te vragen. Hoe groot haar verbazing toen hij vrij snel al akkoord gaf en aangaf het belang te zien van zaken die groter zijn dan 1 dag school. En in aansluiting op hun vraag heeft hij heeft er met de schoolleiding voor gekozen om schoolbreed te communiceren dat hier toestemming voor wordt gegeven.
Yara heeft daarmee iets van onschatbare waarde geleerd: het dóet er toe wat jij als mens van iets vindt (ook als je 15 bent en nog middelbaar scholier), er is meer mogelijk dan je denkt als je iets bespreekbaar maakt en je kunt – hoe klein ook – ècht verschil maken in de wereld mooier maken.
Hoe anders reageerde deze afdelingsleider dan ik om me heen van verschillende scholen hoor. Daar krijgen leerlingen op voorhand al te horen dat ze voor straf één of meerdere dagen om half 8 op school moeten komen als ze dit gaan doen (en voor een tiener is half 8 ècht straf!) en ook klimaatminister Wiebes stelt dat de kinderen beter naar school kunnen gaan, dan staken.
Als interim-manager kan ik niet anders dan hier ook met een leidinggevende bril naar kijken… Veel leidinggevenden vinden het vaak fijner/makkelijker/duidelijker om zich aan de gebruikelijke regels te houden, want “stel dat ik afwijk, dan krijg ik alleen maar gedoe”.
Naar mijn idee is dat niet zo. Natuurlijk, het helpt om in basis heldere afspraken en regels met elkaar te hebben. Dan is het duidelijk wat “normaal” is en weten medewerkers waar ze aan toe zijn. Maar juist door als leidinggevende ècht goed te kijken naar je medewerker wanneer hij/zij vraagt om eenmalig af te wijken van de regels en dan te beslissen of je dat ook steunt is heel krachtig. Het maakt dat je je als medewerker bewust gezien voelt en serieus genomen wordt. Een afwijzing is dan ook beter te hanteren (“het kan dus ècht niet”) en een toekenning wordt juist meer gewaardeerd (“wat fijn dat het deze keer wel kan”).
Medewerkers begrijpen heel goed dat regels de norm zijn en dat als er een keer van afgeweken wordt, dit niet direct betekent dat het voor iedereen voortaan opgaat (de zgn. “precedentwerking”).
Iets meer buiten de lijntjes kleuren kan daarom best, ook als leidinggevende 😉.
Reageren op dit blog? Leuk! Dat kan hieronder.
Wil je meer weten over dit onderwerp? Of behoefte aan andere stappen die je kunt zetten om gedoe in je team op te lossen? Neem dan contact met mij op via deze link. Eerst meer weten over mij? Klik dan hier.
En hier ga je naar het overzicht van alle blogs voor meer inspiratie en tips.
