Heel expressief staat ze voor de groep. Grote bewegingen met haar handen wisselen af om vervolgens weer hele subtiele kleine gebaartjes te maken. Ook haar gezicht gebruikt ze om te duiden wat de bedoeling is. De koorleden zijn vól gefocust op haar aanwijzingen en zingen het ingestudeerde nummer precies zoals aangegeven.
Kort daarna staat een ander koor op het podium èn een andere dirigent. De dirigent geeft kort bij het begin van een nummer aan wat de verwachting is en stapt dan weg, zodat de koorleden direct contact hebben met het publiek. Ruimte gevend aan de koorleden om het nummer op hun manier uit te voeren. En af en toe stapt ze even bij om met een klein gebaar een aanwijzing te geven….
Gefascineerd keek ik dit weekend naar hoe beide dirigenten hun koren begeleidden en wat dit met het koor deed. Prachtig om te zien!
Daar waar de eerste dirigent heel directief haar koor aanstuurde, was de tweede dirigent veel meer als coach betrokken. En allebei werkte.
In gesprekken die ik met leidinggevenden voer, komt vaak aan de orde wat de beste manier is van leidinggeven. Daar is wat mij betreft maar 1 antwoord op: dat is er niet. De kunst is om te kijken naar hoe jíj als leidinggevende graag werkt, hoe jouw teamleden het liefste worden aangestuurd èn om wat voor werk het gaat.
In sommige situaties is directief aansturen de enige manier om iets te doen. Bijvoorbeeld als er directe actie wordt gevraagd vanwege gevaar. Denk aan het werk van de politie op straat bijvoorbeeld (“Oh er is een overval en ik zal je eerst coachen hoe je het beste achter de overvaller aan kan gaan” is niet echt de meest effectieve vorm 😉 ).
In andere gevallen kan een directieve wijze van aansturing juist een averechts effect hebben. Werk je bijvoorbeeld met professionals die prima weten wat ze moeten doen, dan zitten zij – meestal – niet te wachten op een dergelijke manier van aansturen. Liever willen ze met je sparren als ze ergens niet uitkomen.
En voor veel teams werkt een combinatie van verschillende stijlen erg goed.
Terugkomend op de koren: het werkte omdat beide koren gebaat waren bij de wijze van dirigeren van hún dirigent. Het eerste koor vond het – zo begreep ik in de pauze – heel prettig om helder en strak aangestuurd te worden en puur te focussen op een zo mooi mogelijke klank. Het tweede koor wilde vooral veel plezier met het publiek en met elkaar hebben. Na afloop waren beiden koren heel enthousiast hoe het was gegaan. Mooi toch?
En? Hoe is dit voor jou met je team? Lukt het om jouw stijl van leidinggeven te combineren met wat voor het team het meest passend is?
Wil je reageren op dit blog? Leuk! Dat kan hieronder.
Wil je meer weten over dit onderwerp? Of behoefte aan andere stappen die je kunt zetten om gedoe in je team op te lossen? Neem dan contact met mij op via deze link. Eerst meer weten over mij? Klik dan hier.
En hier ga je naar het overzicht van alle blogs voor meer inspiratie en tips.
