Op een maandagochtend kom ik op kantoor om op het centrale bord een kopie te vinden van een blog van Japke-d Bouma: Werken op een flexplek, dat is de hel. Ook goedemorgen.
Twee maanden ervoor ben ik op deze afdeling gekomen als tijdelijk leidinggevende en tref een team waar het al langer gestormd heeft. Bovendien is een half jaar eerder bij de samenvoeging van de 3 teams gekozen om te gaan werken vanuit 1 locatie. Dit moment werd gelijktijdig benut voor het invoeren van flexwerken door minder bureaus te plaatsen en het niet langer mogen hebben van een vaste werkplek.
Geen verrassing dus dat er een behoorlijke weerstand zit in het team m.b.t. flexwerken. Eén die ik mij volkomen kan voorstellen. En toch is het aan mij om dit team voor te gaan bereiden op een nieuwe fase. Er komt namelijk nog een grootse verbouwing voor het hele pand en dan worden de ruimtes meer flexproof opgeleverd. Deze keuze staat vast en is genomen vanuit het hoger management. Mijn insteek is daarom om te kijken hoe ik zoveel mogelijk de behoeften en wensen van het team toch kan realiseren binnen de kaders van het nog te implementeren flexwerken èn het team daar goed in kan begeleiden. Daarvoor ben ik onder andere veel met de medewerkers in gesprek.
Terug naar Japke-d. Zoals de titel van haar blog aangeeft, is zij fel tegenstander van het flexwerken en is er weinig ruimte voor nuance. Het blog roept duidelijk op tot reactie en dat is natuurlijk ook de bedoeling. (Overigens geniet ik altijd van haar meestal zeer rake blogs, maar dat terzijde.) Nu kan ik Frank – de medewerker die dit heeft opgehangen op het bord – natuurlijk ter verantwoording roepen. Er is sprake van stemmingmakerij, ondermijning of hoe je het ook wil noemen. Ik kies echter voor een andere optie en ga in gesprek met hem.
Mijn insteek is om zíjn kant te horen. Wat beweegt Frank om dit te doen, wat voor effect hoopt hij ermee te bereiken, etc.? Ook negatieve geluiden verdienen het namelijk om naar geluisterd te worden. Ze kunnen een belangrijk signaal zijn vanuit het team, ook als dit vanuit 1 persoon verwoord wordt. Daarnaast vind ik het essentieel dat mensen uit mijn team zich kunnen uitspreken over kwesties, zowel in positieve als negatieve zin. Dan kun je er ten minste ook iets mee gaan dóen.
Nadat Frank heeft verteld wat zijn beweegredenen zijn, vraag ik hem om óók het gesprek aan te gaan met zijn collega’s. Hoe kijken zij tegen flexwerken aan? Op het bord iets hangen is namelijk 1 ding, maar wèl eenzijdig en alleen zenden. Juist door in gesprek te gaan lukt dat wel en bij voorkeur zónder mij als leidinggevende erbij.
Ik nodig hem uit om vervolgens een nieuwe afspraak met mij te maken om te kijken naar de opbrengst. Welke bezwaren zijn er allemaal naar voren gekomen, maar ook welke ideeën en behoeftes? Zo kan ik Franks signalerende rol veel meer in het belang van het team inzetten in plaats van hem te bestraffen voor ondermijnend gedrag. Frank heeft immers dan nog steeds dezelfde mening, maar leert alleen dat hij ook echt niets meer mag zeggen. En dat heeft binnen een team veel grotere ondermijnende gevolgen.
Reageren op dit blog? Leuk! Dat kan hieronder.
Wil je meer weten over dit onderwerp? Of behoefte aan andere stappen die je kunt zetten om gedoe in je team op te lossen? Neem dan contact met mij op via deze link. Eerst meer weten over mij? Klik dan hier.
En hier ga je naar het overzicht van alle blogs voor meer inspiratie en tips.
Credits: Bruce Mars
#flexwerken #leidinggeven #weerstand
